Alter EGO vol.2

Po raz kolejny kolosalna przerwa w pisaniu.
Nasz nowoczesny system społeczny -wielkomiejski zaznaczam- jest skonstruowany w taki sposób, że w naturalny  sposób  zabija wszystkie miękkie aktywności człowieka. Taki kontekst XXI wieku. Zasadnicza kwestia polega na tym czy jednostka podda się temu systemowi, czy będzie walczyć. 
Ja się ostatnio poddałem. Głównie z uwagi na niesamowitą ilość pracy i kolejne góry do przeniesienia.
I tak po paru miesiącach czuje się zajechany jak nigdy.
Słaba jest to droga, może czas na Alter EGO?

Atomic vault

A month after a devastating earthquake sent a wall of water across the Japanese landscape, the global terrain of the atomic power industry has been forever altered.

The ongoing drama at the power plant in Fukushima -- a name now ranked alongside Three Mile Island and Chernobyl as history's worst nuclear accidents -- has erased the momentum the nuclear industry has seen in recent years.

The growth in the emerging world, such as China and India, fueled increased demand in planned reactors. Oil-rich regions like the United Arab Emirates and smaller nations like Vietnam announced plans to build nuclear reactors in the past year. Once the bane of environmentalists, the nuclear industry enjoyed newfound "green" credentials as a cleaner alternative to coal-fired plants that belch greenhouse gases to produce electricity.

Before Fukushima, a "nuclear renaissance" -- as it was termed in the press -- seemed well underway, except for this point: Nuclear power, as a total of world energy supply, has been in steady decline for the past decade.

From 2000 to 2008, nuclear energy dropped from 16.7% to 13.5% of global energy production, according to the World Nuclear Industry Status Report 2009. The 2010-11 preliminary report, expected to be released Wednesday, will show the downward trend has continued, according to study author Mycle Schneider. While nuclear energy production has steadily increased, its piece of the global electricity pie is shrinking compared to traditional sources such as coal and alternatives like wind and solar power.


Driving into Japan's radiation zone
"This doesn't indicate there is a nuclear revival," said Brahma Chellaney, one of the architects of India's atomic strategy and a fellow at the Centre for Policy Research in New Delhi. "Had Fukushima happened two years later, the renaissance may have been underway. But if (the nuclear industry) was hoping for a real revival, you can safely say this won't happen now."

Political fallout
The shockwaves from the Fukushima plant disaster shook German politics, which could have economic implications far beyond the nuclear industry as Germany -- the largest economy in Europe -- attempts to steer the eurozone out of its debt crisis. Chancellor Angela Merkel's Christian Democrats suffered a historic loss to the Green Party during a key state election in Baden-Württemberg, a traditional stronghold for Merkel's party.

The elections came two weeks after the Japan disaster and the defeat was attributed in large part to nuclear fears in the wake of Fukushima and Merkel's pro-nuclear credentials. (Merkel temporarily shut down seven of the nation's 17 reactors and talked about an "exit strategy" from nuclear power in the week between the Japan temblor and the state elections; critics accused Merkel of flip-flopping to reflect a shift in opinion away from nuclear power.)

The political hot potato playing out in Germany can be expected elsewhere as aging reactors come up for extension of licenses or replacement in the U.S., the UK and Japan. The average age of the world's 443 nuclear reactors is 25 years, according to the World Nuclear Industry Status Report.

"In the next 10 years, nuclear power will face enormous public pressure in large democracies like the U.S. and India," said Chellaney, a nuclear energy proponent.

China, by far, has the largest number of plants planned with 27 reactors currently under construction, followed by 11 in Russia, and five apiece in India and South Korea, according to the International Atomic Energy Agency (IAEA). Beijing announced that China would temporarily suspend construction of new plants pending review of the Fukushima incident, but few analysts believe China will scuttle planned reactors.

"The countries that are going to do big builds ... have said loudly and clearly, we are not backing down from nuclear energy," said Margaret Harding of the American Nuclear Society, a group for nuclear industry professionals.

Fear factor

Nuclear power has had an uphill climb in public perception since the 1945 explosions over Hiroshima and Nagasaki at the end of World War II first put the word "atomic" onto headlines across the globe.

"Radiation in particular is a scary thing -- we can't see, we can't touch it, you can't look at the ground and know its there," said Harding, a former vice president of engineering at GE Nuclear Energy who now advises companies on nuclear industry issues.

"(Nuclear power) gets conflated in people's minds with weapons," Harding said. "The fact that the first controlled nuclear plants were to run submarines and other military secrets, there is a web of secrecy as to what you can talk about, which adds to the mystique."

While the devastation in Fukushima is "horrible," Harding and other nuclear proponents argue that nuclear crises aren't being judged by the same yardstick as other -- and statistically more deadly -- industrial disasters. "Look at Bhopal: thousands of people died there -- did people walk away from chemical engineering?" said Harding, referring to the 1984 Union Carbide chemical plant disaster in India.

Radiation fears slow Japan's economy
There were no deaths at the 1979 Three Mile Island crisis in the U.S. A 2005 report from the World Health Organization said as many as 4,000 people may die of radiation exposure from the 1986 Chernobyl disaster in Russia, although fewer than 50 deaths were directly attributed to the disaster.

"The numbers don't lie, coal kills millions every year" through air pollution, said Michael Shellenberger, head of the Breakthrough Institute, a think tank that aims to modernize liberal thought, at Fortune's Brainstorm Green conference last week in California.

Green nukes

When Harding moved to California in 1981, the young nuclear engineer attended a meeting of the Sierra Club, the environmental group. "When they found out what I did, they kicked me out," Harding recalled.

In the past decade, however, many environmentalists have embraced nuclear power as a better alternative than coal and gas-fired plants to reduce greenhouse gas emissions. France, for example, gets 75% of its power from nuclear plants -- the highest ratio in the world, according to the IAEA. By comparison, the U.S. gets just under 20% of its power from nuclear, although it has the most reactors in operation -- 104 reactors, nearly double the number in France.

"France's advance in terms of nuclear and hydraulic energy generation (allows) the country to maintain its emissions at the same level as they were in 1990," said Sabine Mezard, a spokesperson for French energy giant EDF.

Still, the early promise of nuclear energy as a cheap, clean form of energy has never materialized. Costs of nuclear power plants can be as high as $10 billion, according to a 2010 report by the CIGI Nuclear Energy Futures Project at Carleton University in Canada. The average construction time is seven years, but with licensing approval new builds often take a decade, Schneider said.

What's the alternative?

Alternative energy production is faster and cheaper, Schneider said. "In the U.S. in 2004, 2% of all new power produced that year came from alternative energy sources ... by 2009, 55% of all new power was from alternatives," Schneider said. "There's no way nuclear could add that much, that fast."

Nuclear power reactors are dependent on government subsidies and loan guarantees to be built, cover costs in case of accidents and assume long-term responsibility for storage of spent radioactive fuel, critics say, which artificially lowers the cost of production.

"These plants are 30-year investments -- it's hard to get the market interested in more than two-year investments, and loan guarantees are not a subsidy," countered Harding of the American Nuclear Society. Government backing of insurance in case of disasters has resulted because "the nuclear industry has had so few accidents, there is no actuarial for insurance companies on which to offer an insurance policy," she added.

Market reaction has been swift against the nuclear industry after the Fukushima disaster. Companies on the Standard & Poor's Clean Energy Index rose on average 17% in the wake of the disaster, while companies on the S&P Nuclear Index fell 8.7%. "We expect a number of impacts from the public and political backlash against nuclear, which could mean the focus switches to renewables," an HSBC report said in March.

Still, no one expects the industry to fade. The U.S., Japan, South Korea, Russia and France have significant nuclear industries with important strategic as well as economic interests, analysts say.

"No one is going to walk away," Harding said. "If the U.S. wants to be a leader in this technology, they've got to be playing in this technology." - (CNN)

do it

Łoł, prawie półtora miesiąca od ostatniego posta. Co chyba znaczy ze znow sie nie obijam.
Przychodzi taka smutna chwila kiedy czlowiek zdaje sobie sprawe z konsekwencji wlasnych decyzji, lepiej, po prostu z tego ze niektóre chujowe decyzje rzucaja cien na (całe) zycie. Wydaje mi sie ze nie da sie tego uniknąć. Jak obserwuje ludzi dookoła uświadamiam sobie ze jeszcze będzie wiele okazji po których będę mógł, lub nie, wypominać sobie znacznie bardziej brzemienne w skutkach decyzje.

Bardziej mam ochote skonczyc te sprawy ktore juz zaczalem, porządnie rozkrecic pare projektow ktore od zawsze chodza mi po glowie, a pozniej pozwolic sprawa potoczyc sie troche swoim rytmem. Jest podobno jakas tam równowaga ktora zawsze musi zostac zachowana, nic we wszechświecie nie ginie. Wiec teoretycznie poddanie sie czynnikom zewnętrznym juz samo w sobie jest akcja. A jeszcze wpływanie na to w czasie rzeczywistym... .

Nepal, Ekwador, Peru, Edynburg, Cameron... któraś bomba musi wybuchnac zeby dac troche energii i pary do działania. Studia trzeba zrobic, mniejsza o to gdzie i jakie. Trzeba.

Jest tak dziwnie jak jeszcze nigdy nie bylo, masa zmiennych daje dużą dozę niepewności ktora na dluzsza mete nie jest przyjemna. Czekanie, czekanie... . W podroży sie nie czeka, decyzje podejmuje sie caly czas i wszystkie sa dobre. Taka dygresja.

Cytując klasyka

Cos sie konczy, cos sie zaczyna.

?!

Parę dni poza krajem, poza siecią i poza normalnym życiem. W domu najlepiej, ale tylko do nastepnego wyjazdu. Pierwsze co mnie uderzyło po powrocie to jakies dantejśkie sceny w kraju nadal związane z katastrofa 10K. Pisać się o tym nawet nie chce, coś się w żołądku przewraca. Jest mi najzwyczajniej wstyd, że jakaś część tego społeczeństwa nie może kurwa po prostu, po ludzku szanować siebie nawzajem, szanować historie 10K a przede wszystkim szanować to, że już nie żyjemy w stanie wojennym a w WOLNEJ Polsce. Wracam i nie moge pozbyć się wrażenia, że jakaś część polaków nie może żyć normalnie. Potrzebują ciągłego zagrożenia, ciągłego bata nad głową , potrzebuja zyć jak partyzanci. Musza walczyć, krzyczeć, nieść jakies idee na krzyżach, walczyć z okupantem. Okupanta od dluższego czasu już nie ma więc trzeba go sobie koniecznie stworzyć.

Myślałem , że nie jest to aż tak obecne wśród nas. Pozostje mieć w dupie te histeryczne akty zgniłych wartości. Tylko dlaczego cały świat musi sie na to patrzeć? Odnaleźć w tym całym syfie jakąs normalnośc i mieć nadzieje , że w anonimowych milionach jednak coś zmieniło się na lepsze.A betonowe setki przestaną pluć jadem i pójda w końcu w cholerę.

Tyle ciekawszych rzeczy na świecie, tyle ważniejszych do zrobienia. Prywatne dramaty. Szkoda czasu na to idiotyczne lokalne piekiełko.

Polska A i Polska B

Nie minęło jeszcze sześć miesięcy roku dwa tysiące dziesiątego a już wiemy , że będzie on jednym z najbardziej emocjonujących w ostatnich dziesięcioleciach. Katastrofa Smoleńska, pogrzeb na Wawelu, wielka woda, nadchodzące wybory prezydenckie, beatyfikacja księdza Popiełuszki - tyle wyliczamy do dnia dzisiejszego. A obserwując rozwój obecnych wydarzeń można się spodziewać ,że w tym roku jeszcze nie raz będzie emocjonalnie i historycznie. Podobno wulkany już budzą się ze snu zimowego… .

Nadchodzą wybory. Spadły na głowy polityków jak grom z nieba. Na marszałka Komorowskiego prawdziwa nawałnica gromów. Ale te wybory od poprzednich nie różnią się jedynie tłem minionych tragicznych wydarzeń. Są to pierwsze wybory prowadzone na tak wysokim poziomie kultury osobistej kandydatów (ośmielę się powiedzieć) w historii kraju. I nie chodzi mi tu tylko o przystopowanie ze wzajemnymi oskarżeniami jak i obrzucanie gównem, co było obecne w polityce od dłuższego czasu. Każdy z kandydatów podchodzi do tych wyborów jak do walki ostatecznej. Ilość kilometrów jakie przejechał już Komorowski czy Olechowski jest większa od tras wszystkich kandydatów wyborów poprzednich. Ciągłe spotkania, konferencje, sympozja. Od Bronisława, przez Janusza na Andrzeju kończąc.

Ale nie o tym chciałem mówić. Na tle tej ‘innej’ kampanii polaryzuje się bowiem, bodaj, największy problem polskich wyborców. Większość z nas nie głosuje bowiem ZA kandydatem, ale PRZECIW innemu. I tak Polskę podzielona w dalszym ciągu mamy na kraj wschodu i zachodu. Kraj biedniejszy i bogatszy. TVP na prawo, TVN na lewo. PO na lewo, PiS na prawo. Wymieniać tak bez końca. Najbardziej niewdzięczne uogólnianie wciąż pogłębiające ten pieprzony podział. Nie idziemy do urny znając program kandydata i głosując za nim, idziemy bowiem wiedząc którego kandydata dopuścić do władzy nie można. Warto dodać ,że komitety honorowe głównych pretendentów są oblegane jak nigdy wcześniej. Przez topowych ludzi nauki, muzyki, kultury. Którzy najczęściej wszelkie pytania kwitują tłumacząc się nieprzerwanym obrzydzeniem do polityki, jednak w tym roku także koniecznością opowiedzenia się po którejś stronie. Bo ta druga jest niedopuszczalna absolutnie.

Mamy więc już niemalże Amerykańską konwencje wyborów, pozostaje mieć nadzieję ,że i programy wyborców będą na tyle wiarygodne aby zmobilizować ludzi do głosowania ZA.


Twój głos, twój wybór. Także za granicą i poza domem.

Pierwszoroczniak model 04'

Dzieci mogą wszystko. Jechałem dzisiaj Mercedesem, później niebieską Skodą, obydwa pojazdy rocznik 09', każdy w cenie lepszego Ferrari. Jechała ze mną grupa dzieci, starszakowo-pierwszoklasowa . W zasadzie małych rozkrzyczanych potworów terroryzujących wszystkich naokoło. Ale dzieci mogą. Zabawa jednak zaczyna się kiedy w skupieniu przysłuchujemy się temu co z ich rozmów się wyłania.

Przeciętny pierwszoklasista wie gdzie jedzie autobus linii sto trzynaście, oraz w jakim stanie skupienia znajdują się ludzie w nim zamknięci. Każdy pierwszoroczniak na pamięć recytuje dokładny adres ukończonej placówki przedszkolnej, wraz z miastem zamieszkania i kodem pocztowym. Przedszkolak wie czym jest Hollywood, jak powinien zachowywać się aby gwiazdą Hollywoodzką także być (przynajmniej w oczach różowych księżniczek-koleżanek). Przedszkolak wie, że ciało ludzkie się rozkłada, ba; rozkłada się do kości. Jest poinformowany o najnowszych doniesieniach prasowych, wie kto zginął, gdzie; wątpliwie jednak odpowiada na pytanie "dlaczego". Tematyka wulkanicznych pyłów na niebie nie jest mu obca; nie wie natomiast czemu wciąż widać słońce... skoro te pyły, no, tam, gdzieś, nooooooo, one są! To kto wraca samochodem, i kto jaki ma samochód jest oczywistą oczywistością, to wiemy wszyscy.

I w pewnym momencie nachodzi refleksja,'ta szarańcza wie więcej niż ty! Kim jest do cholery Kinga Rusin?!'. Dzięki Bogu Herberta jeszcze nie czytają. Choć, dzieci mogą wszystko.. .

Niemy krzyk

Ból. Krzyk. Rozpacz. Krew. Ciała. Zgliszcza. Śmierć. Porody na ulicach. Wody płodowe odchodzące gdzieś w ruinach. Umierające noworodki. Pourywane ręce. Robaki w ranach. Tyfus. Tężec. Gniew. Bezradność. Znikająca nadzieja. Mordy. Śmierć całych rodzin. Całe rody ginące w parę minut. Dzieci tracące matki i ojców. Ojcowie i matki tracące dzieci. Brak wody. Brak cholernej wody która może uratować kolejne istnienia. Frustracja. Niepewność. Ogień. Zgliszcza pochłaniające rozkładające się ciała. Pourywane nogi i palce wystające spod łopat buldożerów. Nienawiść. Zawiść. Klęska. Kataklizm. Głupota. Krzyk rozpaczy, w bólu i śmierci... .



A jedyne co JA mogę zrobić to dalej siedzieć z tą samą pieprzoną kanapką w ręce. Później spuścić wodę w kiblu, i wypić czwartą dziś herbatę, żeby spokojnie udać się do ciepłej koi. Nie zrobić NIC. Ich zabija kataklizm, nas zabija BEZRADNOŚĆ.

W każdej chwili cierpią coraz bardziej, w każdej chwili umierają... . Amen.

Reakcja mechaniczno-chemiczna.

Chcąc ochronić-atakując. Chcąc oszczędzić-zabijając. W pełni egoistycznie, tłumacząc sobie, że to co robimy jest dobre , bo szczere dobro ma na celu. Kiedyś wykrzyczano mi abym spojrzał na to z innej perspektywy. Dostrzegłem wtedy w końcu że, nie tędy droga. Postarałem się wczuć i zrozumiałem. Im bardziej dociskamy kogoś do muru chcąc osłonić go własnym ciałem, tym mniej pola do obrony zostawiamy jemu samemu. Człowiek osaczony jest jak wąż zapędzony do rogu, kąsa gdzie popadnie. Wystarczy zaś stanąć obok. Blisko, ale obok. Nie napierać a dbać i ubezpieczać. Tędy drogą. Dać jej czy jemu przestrzeń, uczucie bezpiecznej swobody. Zaś kiedy poleci grad kul, wtedy rzucić się nie myśląc co będzie dalej.

_____________

Wciąż nie wiem czy warto było. Wielu rzeczy nie, to pewne.

Pierwszy kamień węgielny.

"Okazuje się, że w poszukiwaniach „tej jedynej” i „księcia z bajki” istotną rolę odgrywa zjawisko kojarzenia pozytywnego wybiórczego. Oznacza to, że podświadomie dobieramy sobie osoby wyróżniające się podobnymi cechami co my, a co za tym idzie - o podobnym stopniu atrakcyjności fizycznej. Tym sposobem, nieziemsko przystojny Adonis będzie tropił nieprzyzwoicie urodziwą Afrodytę, a skromny Mirek nieśmiałą Iwonę. To dlatego przebojowe, robiące karierę zawodową kobiety nie zainteresują się romantycznym facetem o ciepłej naturze tak bardzo, jak twardo stąpającym po ziemi biznesmanem.

Innym ważnym punktem naszej eksploracji jest stosunek do Boga i wiary. Doskonale zdajemy sobie sprawę, że życie z kimś o wiele bardziej religijnym od nas może być w jakimś stopniu problematyczne i prowadzić do niechcianych konfliktów. Podobnie jak życie z kimś, dla kogo pieniądze nie grają żadnej roli, podczas gdy dla nas są kluczowym elementem, kiedy mowa o szczęściu. Taki nieproporcjonalny układ rodziłby częste nieporozumienia i w konsekwencji, sprowadził związek na manowce."

_____________

Powyższy cytat wyciągnąłem z wątpliwej jakościowo strony w sieci, z początku zastanawiając się czy warto w ogóle podejmować temat wypisany w mało wartościowym miejscu. Jednak jak serwis nazwać można internetowym brukowcem, tak tekst publikowany na jego stronach, w jakimś stopniu jest opiniotwórczy. Stąd poniższe przemyślenia.

Pierwszy akapit to wprowadzenie do treści owego tekstu, ja skupiam się na akapicie drugim.

I zadaję sobie pytanie, czy rzeczywiście stosunek do wiary i Boga lub odmienne azymuty w życiu definitywnie przekreślają szansę na związek, miłość i szczęście aż po grób? Pytanie z pozoru banalne, ale jeżeli zastanowić się głębiej... no właśnie, jak daleko można i warto się posunąć w budowaniu szczęśliwego związku? Po dłuższym zastanowieniu, dochodzę do wniosku że spłaszczenie "życia z kimś o wiele bardziej religijnym od nas" do problemu, to tak jak powiedzenie że uczucie i seks to to samo. Uzupełniające się, występujące często obok siebie ale odnoszące do zupełnie innych sfer życia. Bo czym jest związek w którym trudności i niezrozumienia traktowane są jako problemy stojące na drodze ,w drodze do szczęścia jednego z parterów? Niczym innym jak zwyczajnym egoizmem, w którym druga osoba jest tylko środkiem do osiągnięcia szczęścia.

Jeżeli będąc razem udaje się dojść do wspólnego kompromisu, obustronnie uczy się rozmawiać o problemach i wspólnie je rozwiązywać, to znaczy że uczucie może być głównym powodem łączącym ludzi. Zaś każda para walcząca o takie szczęście jest żywym tego przykładem. Bo właśnie te wspólne problemy i wspólne ich rozwiązywanie warunkują przyszłość związku i to czy rzeczywiście warto poświęcić część siebie dla drugiej, ukochanej osoby.

Osobiście uważam że tylko przez piętrzące się niedogodności i konsekwentne stawianie im czoła można naprawdę poznać partnera a idąc dalej, świadomie zdecydować o swojej, czy wspólnej przyszłości. Niejaki Serafin powiedział że "Człowieka naprawdę poznać można tylko w walce". I rzeczywiście tak jest. Te najmniejsze wspólne sukcesy warunkować będą to czy będziemy czuli się bezpiecznie będąc razem za pięć, dziesięć czy dwadzieścia lat. Oczywistym jest ,że z odmiennymi charakterami i światopoglądami trudno jest budować wspólne fundamenty, kiedy jedno z nas patrzy w prawo drugie zaś w lewo, wbijając pierwszy kamień węgielny*. Ale dla wspólnego szczęścia i dla miłości warto walczyć z własnymi słabościami śmiało konfrontując je z tym co za oknem. Jeżeli okaże się ,że nie potrafimy, no cóż, w przyszłości nie będziemy cierpieć ani cierpienia zadawać. Jeśli jednak uda się wspólnie podocierać i łączyć cele każdego dnia, wtedy możemy mieć pewność że to o co walczymy warte jest zachodu. W końcu nikt nie mówił że droga do szczęścia jest łatwa i prosta.

___

*(wystarczy spojżeć na tych którzy razem budują Polskę spoglądając z sejmowej mównicy to w lewo, to w prawo)

_____________

Brooklińska idealnie pasuje do tematu. A do tego w bonusie Puzon i trochę Santany, dziś klasyka.

Dzisiejsi

‘Ah ta dzisiejsza młodzież’- powiedział ksiądz w kościele patrząc się na trzy pierwsze -puste-ławki zarezerwowane właśnie dla dzieci i młodzieży.

Jaka jest więc dzisiejsza młodzież? Nie taka, jaką dwadzieścia lat temu tworzyli nasi rodzice, nie taka , jaką pięćdziesiąt lat temu tworzyli nasi dziadkowie. Bo obecna młodzież jest DZISJESZA.

Żyjemy w nowych realiach, żyjemy w nowym ustroju. Po raz pierwszy żyjemy wyzwoleni, w pełni wyzwoleni i wolni od wszelakich zasad, jeżeli tylko tego chcemy. Żyjemy w czasach w których historia tworzy się z dnia na dzień, a to co było aktualne wczoraj, przestaje mieć większe znaczenie dzisiaj; zaś jutro będzie zupełnie fałszywe. W objęciach medialnej wioski, w erze Internetu który wyznaczył nowe standardy i zmienił pojęcie komunikacji. W świecie który na przeciągu ostatnich lat przestał być czarno-biały, taki w jakim żyli nasi rodzice.

Dla nich zadawanie filozoficznych pytań o sens istnienia( które młodzi ludzie zadawali zawsze, zadają i w przyszłości zadawać będą)było taką samą normą jak dla nas, fascynacja światem także. Mapy zostały te same, liczby w rocznikach statystycznych, owszem, uległy zmianie-jednak nie wszędzie i często nieznacznie. Ludzie zostali ci sami, potomkowie potomków. Z mentalnością i genami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie. Co więc się zmieniło?

Zmieniła się otaczająca nas rzeczywistość. Znikający podział na dobrych i złych. Na rzeczy proste i skomplikowane, na sztukę i kicz. Wszelkie granice uległy , i w dalszym ciągu ulegają zupełnemu rozmyciu i rozmazaniu. A my? A my dopasowujemy się do tego co zastajemy codziennie na ulicy. Gubimy się w medialnym szale. W setkach sprzecznych informacji, i sprzecznych rodzinach. Bo młody człowiek pozostawiony sam sobie, bez twardego kręgosłupa, łatwo się łamie.

Drodzy, nie pytajcie się więc, co z tą dzisiejszą młodzieżą. Zapytajcie się co fałszywego dzieje się z wami, i dlaczego nie potraficie z dzisiejszą młodzieżą rozmawiać skazując się na wieczne kłamstwo. Bo problem nie jest w nas; my chłoniemy jak gąbka to co zastajemy przed sobą. Problem jest w was, bo to wy zostawiacie brud który wsiąka w młodych za waszymi plecami. I zostawiacie nas samych sobie- a potem dziwicie się że pierwsze trzy ławki w kościele ciągle stoją puste.


__
Świadomy wybór każdego z osobna, czy efekt tego co działo się i dzieje w około?

Zimno. toteż trochę cieplejszego brzmienia dwa kawałki z "Joan As Police Woman", 4xColdplay (Dzięki Asia :) ). A dla tych którzy mimo wszystko potrzebują cała masa metalu i starego rocka niżej znajdzie się 40 pozycji. I RHCP na początek.

Zróbmy sobie dziecko!

Aborcja. I antyaborcja. W Polsce zwolennicy i przeciwnicy owych przepychają się od wielu lat. Piętnastolatka zachodzi w ciążę, chce usunąć płód. Kler się buntuje i dosłownie "odstawia szopkę" jeżdżąc za dziewczyna po całej Polsce. Najochydniejsze brukowce dają zdezorientowaną dziewczynę na pierwsze strony.

W tym samym czasie, w Stanach parenaście nastolatek z jednej szkoły zachodzi w ciąże. Temat nagłośniony w całym kraju, słychać głosy oburzenia i krytyki, z drugiej strony wsparcia i zrozumienia. Nikt nie straszy, nikt nikogo nie obraża. Dyrektor szkoły nie wie co ma mówić do kamer: "stało się , chciały zostać mamami to zostały".

Stany. Kraj w którym każdy może nosić broń, a ilość przypadków jej śmiertelnego użycia jest jedną z najwyższych na świecie. Stany. Kraj gdzie lekcje Seksuologii są w pełni obowiązującym elementem szkolnictwa od skończenia trzynastego roku życia. Środki antykoncepcyjne wydaje dyrektor na prośbę uczniów. A co ważniejsze kraj w którym każda młoda mama nie jest wyrzucana ze szkoły(sic!) ale przysługuje jej indywidualny tok nauczania.

Wszystko to w kraju, w którym obyczajowość jest zliberalizowana do tego stopnia, i tak ohydna, iż młodzi ludzie sami z siebie zaczynają tęsknić za wstrzemięźliwością, której u nas wielu stara się wyzbyć .

W Ameryce aborcja jest prawnie dozwolona, w przeciwieństwie do Polski. I co z tego wynika? W narodzie amerykańskich bezbożników i odchyłowców kultura jest posunięta do tego stopnia, że nikt swojego dziecka zabijać nie będzie. Pomimo częstych ciąż młodych, pomimo ambicji i aspiracji zawodowych, i całej reszty "argumentów" którymi ludzie starają się usprawiedliwić siebie i wytłumaczyć chęć zabicia dziecka.

Wróćmy jednak do naszego kraju. Obowiązująca ustawa antyaborcyjna- Szczytny cel. Ale tylko na papierze,bo w praktyce droga do Słowacji czy Czech(gdzie dokonanie aborcji nie jest żadnym problemem) jest bardzo krótka. Kolejny punkt który można dopisać do długiej już listy rzeczy które "trzeba zmienić". Nie likwidować skutki , ale zapobiegać przyczynom.

I zastanawiam się ile czasu musi upłynąć , aby kler nie musiał moralnie napastować młodych rodziców. By młodzi rodzice mogli liczyć na wsparcie rodziny, wyrozumiałość szkoły i znajomych, oraz pomoc od państwa.

-------------
Wczoraj w Chorzowie The Police. To i tu trochę pograją.

W dół, w dół, ciągle w dół...

"Reguły są brutalne"


"W mojej szkole , renomowanym gimnazjum publicznym, uczy się myślenia. mając 16 lat, zauważamy słabość innych ludzi . Dotyczy to zarówno uczniów jak i nauczycieli. Osób , które popełniają błędy merytoryczne i językowe, szanować nie będziemy , a i tacy nauczyciele się zdarzają. Natomiast tych, którzy swoją pasją potrafią zarażać, kochają to, co robią, i umieją nauczać, obdarzymy zaufaniem. Młodzież rzeczywiście ma wrażenie ,że świat rządzi się coraz bardziej brutalnymi regułami. Ale czyż nie jest tak w rzeczywistości? Reguły są brutalne. I trzeba sobie z nimi radzić. Owszem, próbujemy wielu rzeczy -papierosów,alkoholu,nielegalnych imprez[??],seksu. bawimy się. Uczymy sie. To nasze życie-chcemy udawać dorosłych. Chcemy być dorośli. Potrzebujemy autorytetów, ludzi, którzy pokażą nam inne sposoby na życie. Póki co-będziemy właśnie tacy jak wy, drodzy dorośli, 20lat temu:ciekawi wszystkiego i chętni do eksperymentów. Będziemy sie uczyć i będziemy sie bawić. Nie zawsze tak, jak powinniśmy"

(Przekrój 16/2008)

Przeczytałem to parę razy, starając sie zrozumieć ogólny sens , ale pomimo szczerych chęci, nie udało mi się go znaleźć. Aczkolwiek jest tu poruszone parę tematów , które codziennie można namacalnie odczuć przestępując próg (najpewniej)każdej szkoły. I zaznaczę ,że mam tu na myśli szkoły w dużych miastach. Szkoły Wrocławskie, które i tak są dość mocno zróżnicowane. Porównywać szkoły miejskie z tymi daleko "podmiejskimi" sensu nie ma (niestety) żadnego, bo te we wszystkim dzieli olbrzymia przepaść. Skupmy się jednak na tej "lepszej"(beznadziejnie to brzmi) stronie szkolnictwa, czyli właśnie szkołach miejskich.

Zacznijmy od "Renomowanego Wrocławskiego Gimnazjum publicznego" w którym uczą myślenia. Osobiście skończyłem gimnazjum które swojego czasu było w czołówce Wrocławia, rozmawiałem też z wieloma osobami które są po gimnazjach ze ścisłej czołówki - i jedno mogę powiedzieć z pełnym przekonaniem. W żadnej z tych szkół nie uczono nas (logicznego) myślenia. Różnica w tz. "Poziomie nauczania" polega tylko na tym kto lepiej uczy odtwarzania i kto oferuje lepiej przygotowanych merytorycznie nauczycieli. Powiedzmy więc otwarcie, jeżeli chcesz nauczyć się łowić ryby , a nie je ciągle dostawać musisz polegać tylko na sobie.

Liceum. Co więc z liceum? Czy w liceum różnica jest znacząca? Dyrektorzy twierdzą że tak. A co twierdzą uczniowie? Guzik prawda! Nauczyć? Nauczą! I to najlepiej. W niektórych przypadkach i do olimpiady pomogą się indywidualnie przygotować. Ale nich mi ktoś pokaże szkołę ponadgimnazjalną która uczy "myślenia". Która przygotowuje ludzi do spokojnego wejścia we wpełni dorosłe życie. Która nie odpowiada na pytania "Co?" , tylko "Jak?" i "Dlaczego?". Nie ma takich szkół, z wielu powodów. Począwszy od braku autorytetu nauczyciela, niskich płac, i ciągłej iluzji zmian bez jakiejkolwiek poprawy. A tę dramatyczną regułę potwierdzają jednostkowi , zapaleni nauczyciele z powołaniem, którzy sami gubią się w tym wszystkim, i tracą resztki prawdziwej zawodowej motywacji.

Brakuje idealistów. Brakuje autorytetów. Brakuje ludzi z wizją zmiany rzeczywistości. REALNEJ zmiany. Staczamy sie po równi pochyłej, stacza się szkolnictwo i edukacja, stacza się służba zdrowia, stacza się administracja. Ze świecą szukać ludzi którzy robią coś dla państwa i dla narodu - z czystej patriotycznej potrzeby. Więc co można zrobić aby ten proces zahamować? O to jest pytanie. Oddać władze w dobre ręce. Problem w tym ,że rąk takich nigdzie nie widać.

Umiesz liczyć? Licz na siebie. W praktycznie każdej dziedzinie życia. I jeszcze długo pod takim hasłem będzie toczyło się życie młodych ludzi w Polsce. A żeby to zmienić, nie potrzeba kolejnych ustaw i modernizacji. Potrzeba rewolucji.